Blog

Een stap in het systemisch werken!

Wauw gaaf! Een hele nieuwe ervaring. Na het behalen van mijn diploma als systeem therapeutisch werker (STW) afgelopen zomer, bleef ik het maar uitstellen om dit in de praktijk te brengen. Indirect neem ik het wel mee in mijn handelen met de kinderen en gezinnen. Het wordt besproken en meegenomen in het team, maar direct met een gezin aan de slag, durfde ik op de een of andere manier nog niet aan. Het is nieuw, onwennig, een hele nieuwe manier van werken en dat maakt het ook best wel een beetje eng.

Ik had me hierop voorbereid, door informatie nog eens terug te halen en het een paar keer te bespreken met mijn verschillende intervisiegroepen. Vanuit mijn opleiding tot systeem therapeutisch werker hebben we een groepje en ook vanuit de internationale beroepsvereniging voor autisme specialisten zien we elkaar structureel. Ik probeerde de scenario’s te bedenken, wat ik wanneer zou doen, wanneer ik het in zou zetten, de reacties die daarop zouden kunnen volgen etc. Maar eigenlijk kwam ik in beide intervisiegroepen tot de conclusie dat dit niet te voorspellen is. Ik had me voorgenomen om het gewoon te gaan doen! Om het geleerde eigen te maken, moet ik het in de praktijk gaan brengen en ervaring op gaan doen.

En gisteren was daar het moment! Gedurende ons gesprek over praktische zaken over de opvoeding van hun kind, kwam ter sprake dat het kind anders reageert en zich anders gedraagt, als beide ouders thuis zijn. Dit was voor mij een mooie ingang om verder in te gaan op het gezinssysteem. Ik vroeg moeder om te laten zien hoe zij het gezin ziet, ze pakt drie verschillende blokjes en zet deze op tafel. En we gaan hierover in gesprek, hoe dit voor haar is, of ze zich daar bewust van is, wat dit zou kunnen betekenen voor vader en kind, waar het vandaan kan komen enzovoort. De blokjes worden verzet, om iets te verduidelijken, ook komen er diverse voorbeelden ter sprake. Er komen ideeën om anders met bepaalde situaties om te gaan. Vervolgens stel ik deze vraag ook aan vader, die later aansluit bij het gesprek en we praten hier samen over verder. Er ontstaan inzichten, die er voorheen nog niet waren. We hebben het hier kort over, maar we besluiten al snel dat we het hierbij laten, het is al wat later op de avond en er is al veel gezegd. Ouders hebben weer stof tot nadenken en ik kan me voor gaan bereiden op de volgende keer, om hier samen met ouders op door te pakken.

Als ik nu terug kijk op de thuisbegeleiding, heb ik toch stiekem best veel vanuit mijn opleiding mee kunnen nemen naar dit gezin. Het geeft mij energie en heel veel voldoening, om te zien dat het dan zoveel oplevert. Ik heb heel veel zin om hier nog verder mee aan de slag te gaan, al blijft het nog wel een beetje spannend..