Blog

Een onstuimige dag.

Vandaag is heel het land in rep en roer, voor de storm Ciara die op komst is. Een mooie dag om lekker binnen te zitten en weer eens een blog te schrijven. Ook voor de kinderen op onze zorgboerderij is het wel eens een onstuimige dag. Een griepje onder de leden, een drukke dag op school of onduidelijkheid, kan ook bij ons op de zorgboerderij zorgen voor een hoop onrust. Door de individuele begeleiding die we bieden, kunnen wij hier goed bij aansluiten. Dan kan de onrust er weer een beetje uit, waardoor er uiteindelijk in de thuissituatie weer voor ontlasting gezorgd kan worden. Een doel wat voor veel kinderen vaak is opgenomen in het plan “ontlasten van ouders voor de zorgen van hun zorg intensieve kind”. Je zou kunnen denken dat het ontlasten al gebeurd op het moment dat ze ergens dagbesteding krijgen, terwijl dit juist spanning vooraf en achteraf kan opleveren. Dit zou in feite alleen maar een extra belasting zijn in de thuissituatie. Wij proberen ouders te ontlasten door deze spanning in kaart te brengen, te bekijken hoe wij, maar ook ouders, hier het beste op in kunnen spelen. Een programma aanbieden op maat, waardoor de kinderen kunnen leren door in- en ontspanning. Het is een uitdaging om hier een juiste balans in vinden. Ook korte lijntjes met andere betrokkenen zijn hierbij van groot belang. Ontlasten is dus meer dan enkel het “opvangen” van kinderen op onze zorgboerderij. Het is specialistische zorg voor onze doelgroep! En hoe gaaf is het als je hier een juiste balans in kunt vinden, waardoor kinderen een veilige basis ervaren van waaruit ze kunnen leren.

Afgelopen half jaar zijn er een aantal nieuwe deelnemers gestart op onze zorgboerderij. Elders kon er geen passende begeleiding gevonden worden en uiteindelijk kwam er bij ons een plekje vrij. Inmiddels hebben zij die veilige omgeving bij ons gevonden en groeit het vertrouwen, van de kinderen en hun ouders, waardoor we kunnen gaan werken aan ontwikkeling. En we zien nu al grote stappen bij deze kinderen, stuk voor stuk en ieder op zijn eigen manier. Geweldig om te zien wat onze specialistische individuele begeleiding dan kan betekenen voor deze kinderen!

Een geweldig voorbeeld is van een kindje, pas net 5 jaar oud, die al diverse plekken heeft gezien. De zoektocht naar een passende groep, school, naschoolse/vakantiebegeleiding, thuisbegeleiding en telkens blijkt het niet passend te zijn. Ouders denken dat dit een passende plek voor hem zou kunnen zijn voor vakantie en naschoolse begeleiding. Vele onderzoeken, observaties en gesprekken zijn er inmiddels geweest en we zijn gestart! En met een fantastisch resultaat, nu al!

Eind november, zijn eerste dagje op de boerderij.. ik weet het nog als de dag van gisteren, met twee begeleidsters en op een heel rustig moment zijn we gestart, zonder andere kinderen, om dit zo goed mogelijk te kunnen laten verlopen. En dit was nodig, de signalen in zijn gedrag waren voor ons nog moeilijk te lezen en we moesten uit proberen hoe we de adviezen van alle betrokkenen, hier in konden zetten. Het zorgde voor spanningsopbouw en de boze buien waar we ons op voorbereid hadden. Dag twee ging al stukken beter, een wandelingetje in de buggy, buiten op de boerderij zorgde ervoor dat de spanning weer wat verminderde. En elke dag langer op de boerderij, groeide het vertrouwen. En nu, twee maanden later, is hij al zo gegroeid!

Het buiten zijn, de dieren, dit zou allemaal niet zo goed bij hem passen, maar toch kozen ouders voor onze zorgboerderij voor de specialistische begeleiding. We gaan dagelijks naar buiten en hij lijkt het toch leuk te vinden, hij groeit bij de dieren en maakt stappen! Maar het mooiste moment tot nu toe, is nog wel het samenspel.. ja je leest het goed.. samenspel! Een bijzonder moment voor een kind wat vooral in zijn eigen wereldje lijkt te zitten, het liefst filmpjes kijkt op zijn ipad en af en toe een momentje contact zoekt, als hij iets nodig heeft.

Vanuit school begrepen we dat hij ballen erg leuk vindt, die hebben we meegenomen naar de camping, een mooi afgesloten, rustig en overzichtelijk terrein. Vanuit zijn buggy bekijkt hij de situatie, met een andere deelnemer gooien we de bal over en schoppen we deze een paar keer weg. Dit trekt zijn aandacht, hij klimt uit zijn buggy en loopt naar de bal, die hij vervolgens naar een andere deelnemer brengt. De bal wordt weggetrapt en hij rent er vol plezier achteraan. Ook een ander meisje merkt dit op en rent vrolijk mee en zo blijven ze even bezig. De kinderen hebben de grootste lol, samen! En de begeleidsters staan vol verwondering te genieten!

Het kost de kinderen wel heel veel energie, vanuit het enthousiasme is het soms lastig om de juiste balans te behouden.  Het lijkt allemaal zo leuk, gezellig en leerzaam maar een middag met overprikkeling en escalaties volgt. We spelen er op in en de opgebouwde spanning neemt weer af, voor hij thuis wordt gebracht. Ouders zijn dol enthousiast, na het zien van de foto’s en filmpjes, ze zien dit samenspel voor het eerst. Het weekend wat daarop volgde, wilde hij met ouders naar buiten, samen met de bal, iets wat ze niet van hem kennen.