Blog

Verduidelijking, in hele kleine dingen.

Vanuit de zorgboerderij ben ik in september gestart met de Practitioner Autisme op de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Door het volgen van de Practitioner wil ik nog meer zicht krijgen op autisme in zijn algemeenheid en in het bijzonder bij de kinderen die ik begeleid op de boerderij. Werken en leven met iemand met autisme vraagt van alle betrokken partijen de bereidheid om het contact aan te gaan, echt te luisteren naar iemand met autisme en daarna samen aan de slag te gaan.

Zoals bij velen bekend is, is er op de zorgboerderij een flinke verbouwing gaande. Er wordt gewerkt aan een prachtige, nieuwe zorgruimte. Op dit moment is de zorgboerderij verplaatst naar de veranderij. Dit is voor iedereen natuurlijk even behelpen, maar de kinderen hebben dit echt geweldig opgepakt. We hebben met collega’s de veranderij geprobeerd zo ‘autismevriendelijk’ mogelijk te maken. We kwamen er echter na een paar weken achter dat er geen verduidelijking van tijd was in de veranderij, meerder kinderen vroegen namelijk hoe laat het was, of hoeveel tijd zij nog hadden voordat ze naar huis zouden gaan. We hebben daarna een klok opgehangen. Op die manier zou de tijd verduidelijkt worden voor de kinderen (dachten wij). Zij hadden dit immers zelf aangegeven en wij hadden dit opgepikt door goed te luisteren…

Afgelopen week moest ik een opdracht uitvoeren vanuit de Practitioner. De opdracht  hield in dat ik moest gaan onderzoeken of de verduidelijkingen die we in de ruimte aan hadden gebracht, duidelijk genoeg waren voor de kinderen. Bij verduidelijking valt te denken aan een klok, een dagschema, het ophangen van picto’s  enzovoorts. Ik moest hierover vragen stellen aan de kinderen en goed naar hen luisteren. Ik vroeg aan een aantal kinderen of ze het fijn vonden dat er nu een klok hing en zij de tijd nu konden aflezen. Vervolgens gaven alle kinderen aan dat zij de klok die er hangt eigenlijk helemaal niet zo prettig vinden. Enkele kinderen gaven aan dat zij liever een klok willen met digitale tijd, anderen gaven aan dat zij een klok willen met alle cijfers erop en duidelijke streepjes. De klok die er nu hangt is namelijk wat abstract en bestaat alleen uit de cijfers 3,6,9 en 12.

Dit was voor mij echt weer een ‘o-ja’ momentje. Je denkt dat je echt goed hebt geluisterd naar de kinderen en vervolgens juist hebt gehandeld, maar het blijkt dus niet altijd zo te zijn. In dit geval hebben we de kinderen niet helemaal goed begrepen, we hebben na het handelen (ophangen van de klok) niet opnieuw geluisterd naar de kinderen (vinden zij deze klok wel fijn?). Het zit dus ook in de kleinste dingen, waar je niet altijd bij stil staat. Door je hier bewust van te blijven en elkaar hierop te blijven wijzen, kan je samen een nog een betere bijdrage leveren aan het welzijn en welbevinden van kinderen met ASS. Iets waar we op de boerderij altijd naar streven!

In de nieuwe zorgruimte zal er dan ook snel een digitale klok en een ronde klok met duidelijk streepjes en cijfers te vinden zijn. Misschien nog even goed naar de kinderen luisteren op welke plek we deze klokken moeten ophangen...